Gezmeyi sevenler çok iyi bilir. Gezgin, tatilde acıyı, kederi, işi unutur. Tıpkı çocuklara benzer. Sorumlulukların bir süreliğine ertelenmesi, hayatın içindeki olumsuzlukların unutmak, güzel bir hava soluklanmaktır gezmek. Gezgin, sorunları dolaba kilitleyip çoktan yollara düşmüştür. Eve döndüğünde kilitleri açmaktan asla korkmaz. Raflardan dökülenler daha az acıtır canını, bazılarının sadece gölgesi kalmıştır.
Resimli duvarlar, sesler, kokular, ara sokaklar, görkemli binalar bir şehrin gezginde uyandıran intibalarıdır. Üstüne bir de dilini az buçuk bildiğiniz, öğrenmek için can attığınız yabancı bir ülkenin şehriyse. Kimseyi tanımadığın, hiç bir yeri bilmediğin bir şehrin dar sokaklarında yürürken görülen rengarenk dükkanlar, salınarak ürüyen ince uzun kadınlar, dar ceketli erkekler, telaşsız kendini alışverişe adamış turistler ve merdivenlerde birbiri üstünde yığılmış gençler.
Her ülkenin bir kokusu vardır. Hindistan safran kokar. İsviçre kar... İtalya'nın kokusu biraz değişiktir. Alışkın olmayan alamaz önce kokusunu. Tarihindeki zıtlıklar nötürlemiştir kokusunu. Ama biraz daha şehirlerine derinlemesine sindiğinizde ayrı ayrı hisler yaşatan kokular duyarsınız. Sokaktaki sıralanmış kahveler her zaman bir ipucu vermeye kalkışır. Faytonla gezmek her zaman güzeldir. Bazı gezginler ilk zaman çekinebilir ama bir kez yaşayınca o deneyimi hayatta bir daha unutamaz. Faytonla dolaşırken aynı zamanda gezdiğiniz şehrin tarihi üşüşüverir zihninize. Nal sesi taş binalarda her yankı yaptığında ayrı duygular hissettirir. Gezdiğiniz faytona sizden önce kimler bindi? O geçtiğiniz yollarda tarih boyunca neler yaşandı? O sokaklarda da aşklar, muhabbetler, arkadaşlıklar, tartışmalar bizim sokaklardaki gibi miydi? Kim bilir? Her yolun ulaştığı bir şehir meydanlarıyla ünlü hepsinin ayrı bir hikayesi, bir dikili taşı ve onu süsleyen heykelleri vardır. Meydanlarda dondurma yemek, bir çeşmenin başında kahve içmek o şehre daha da yakınlaştırır sizi.
Şehrin tarihini duymak da haz verir. Eski kaleler, tapınaklar, kiliseler, camiler, mezarlar, antik kentler, arenalar oraya adım attığınız andan itibaren kendini anlatmaya başlar. Tarihinin kokusu duyulur. İnsanlar gezmeye başladığından itibaren oranın geçmişinde yaşamaya başlar. En çarpıcı olanıysa arenalardır. Turistler arenada gezerken sessizdirler. Hala yaşanıyor gibi gladyatörlerin savaşmalarını, kralın acımasız politik bakışlarını, din adına yapılan oyunları seyrederler. Bu yüzden bir şehrin kokusu buralarda daha keskin alınır. Bu yüzden İtalya gibi kokusuz ülkeler tarihten bugüne bıraktığı mekanlarıyla hissedilir. Evet İtalya kokusuzdur ama Kolezyum hep kan kokar.
Gezmeyi sevenler çok iyi bilir. Gezgin, tatilde acıyı, kederi, işi unutur. Tıpkı çocuklara benzer. Sorumlulukların bir süreliğine ertelenmesi, hayatın içindeki olumsuzlukların unutmak, güzel bir hava soluklanmaktır gezmek. Gezgin, sorunları dolaba kilitleyip çoktan yollara düşmüştür. Eve döndüğünde kilitleri açmaktan asla korkmaz. Raflardan dökülenler daha az acıtır canını, bazılarının sadece gölgesi kalmıştır.
Resimli duvarlar, sesler, kokular, ara sokaklar, görkemli binalar bir şehrin gezginde uyandıran intibalarıdır. Üstüne bir de dilini az buçuk bildiğiniz, öğrenmek için can attığınız yabancı bir ülkenin şehriyse. Kimseyi tanımadığın, hiç bir yeri bilmediğin bir şehrin dar sokaklarında yürürken görülen rengarenk dükkanlar, salınarak ürüyen ince uzun kadınlar, dar ceketli erkekler, telaşsız kendini alışverişe adamış turistler ve merdivenlerde birbiri üstünde yığılmış gençler.
Her ülkenin bir kokusu vardır. Hindistan safran kokar. İsviçre kar... İtalya'nın kokusu biraz değişiktir. Alışkın olmayan alamaz önce kokusunu. Tarihindeki zıtlıklar nötürlemiştir kokusunu. Ama biraz daha şehirlerine derinlemesine sindiğinizde ayrı ayrı hisler yaşatan kokular duyarsınız. Sokaktaki sıralanmış kahveler her zaman bir ipucu vermeye kalkışır. Faytonla gezmek her zaman güzeldir. Bazı gezginler ilk zaman çekinebilir ama bir kez yaşayınca o deneyimi hayatta bir daha unutamaz. Faytonla dolaşırken aynı zamanda gezdiğiniz şehrin tarihi üşüşüverir zihninize. Nal sesi taş binalarda her yankı yaptığında ayrı duygular hissettirir. Gezdiğiniz faytona sizden önce kimler bindi? O geçtiğiniz yollarda tarih boyunca neler yaşandı? O sokaklarda da aşklar, muhabbetler, arkadaşlıklar, tartışmalar bizim sokaklardaki gibi miydi? Kim bilir? Her yolun ulaştığı bir şehir meydanlarıyla ünlü hepsinin ayrı bir hikayesi, bir dikili taşı ve onu süsleyen heykelleri vardır. Meydanlarda dondurma yemek, bir çeşmenin başında kahve içmek o şehre daha da yakınlaştırır sizi.
Şehrin tarihini duymak da haz verir. Eski kaleler, tapınaklar, kiliseler, camiler, mezarlar, antik kentler, arenalar oraya adım attığınız andan itibaren kendini anlatmaya başlar. Tarihinin kokusu duyulur. İnsanlar gezmeye başladığından itibaren oranın geçmişinde yaşamaya başlar. En çarpıcı olanıysa arenalardır. Turistler arenada gezerken sessizdirler. Hala yaşanıyor gibi gladyatörlerin savaşmalarını, kralın acımasız politik bakışlarını, din adına yapılan oyunları seyrederler. Bu yüzden bir şehrin kokusu buralarda daha keskin alınır. Bu yüzden İtalya gibi kokusuz ülkeler tarihten bugüne bıraktığı mekanlarıyla hissedilir. Evet İtalya kokusuzdur ama Kolezyum hep kan kokar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder