Nüfusu artmakta olan dünya günden güne yeni olaylara, planlara, farklı rekabetlere ve felaketlere şahitoluyor. Savaş, hastalık, depresyon, intihar, evsizlik sorunları artıyor. Ülkeler gelişen teknoloji karşısına statüsünü korumaya veya yükseltmeye çalışıyor. Silah ve savaş teknolojisinin gizli yürütülmesi ülkelerin birbirlerine karşı endişesini ve soğuk savaş ruhunu artırmakta.
II. Dünya Savaşı'ndan sonra Rusya, ABD gibi ülkeler içlerinde büyük teknolojil gelişmeler katettiler. Bu gelişen teknoloji göründüğü kadar masum değildi. Özellikle ABD'nin başkanlık haricinde bazı kutsal sayılan kara ellerin derin devletten öte derin monarşilerileriyle savaş daha da değişik bir şekil almıştır. Bu savaş modelleri direkt olarak insanı hedef almıştır.
Savaşı ordulara karşı değil halkla yaparak beyinler ele geçirilmektedir. Başkanlık ne kadar Amerika'nın simgesi olmuşsa, ordu da bir nevi güç simgesi olmuştur. Bunun yerini finans, televizyon(medya), markalar, sanatçılar, siyasetçiler ve komplo teorileri almıştır. Mesele toprak ve maden değildir. İnsanların bu yollarla zihinlerini meşgul ederek savaşa gerek kalmadan istedikleri yerden istediklerini alabilmektir. Yani hedef artık bireyin düşünce dogmasını değiştirmektir. Dünya, gelişmiş ülkerlerin teknolojilerinden haberdar değil.Materyalizm felsefesini artık terketmiş ve ardında dünya çapında büyük lobisi bulunan ülkelerde dalgalarla yönlendirme yapılabilen teknoloji merkezleri var. Mateorolojik olayları kontrol eden (ani donma) HAARP teknolojisi, duyulmayacak desibelle binaları yıkan ses dalgaları bunlardan bazıları. Mançurya kobaylarının oluşmasında zihin kontrolünün büyük bir önemi var. Bu yönlendirmeler daha çok Orta Doğu, 3. Dünya Ülkelerine yapılmakta.
Siyonizmin rüyasını gerçekleştirmek, ekonomik çıkarlar, kutsal sayılan yerleri ele geçirmek için bu tür teknolojileri hâlen kullanıyorlar. Daha çok İllüminati'nin Kudüs merkezli bir dünya devleti kurma hayali bu uğraşın hiç de boşa olmadığını anlamaya yetiyor.
Vaadedilen bu topraklarda kurmayı planladıkları devletin dünyaya egemen olması için çoktan altyapıyı hazırlamaya başladılar. Hatta Orta Doğu'nun haritalarını bile değiştirdiler. Bemjamin Franklin'deb itibaren Amerika başkanlarının ağzından düşürmediği "New World Order" (Yeni Dünya Düzeni) bunu ifade ediyor. Amerika yaşlandığının farkında, kendisine varis bir ülke kurmayı hedefliyor. İsrail de planın en somut adımlarını gerçekleştiriyor.
Yeni Dünya Düzeni'nde daha uysal bir dünya, istenilen krizlerin ve kaosların yaşanıldığı ve yaşatılabildiği ortam, sayıları artan ülkeler, sindirilmiş bir insan kitlesi yatıyor. Ve plan işlerken yine boş durulmuyor.Dünyayı kandırmak, ortalığı karıştırmakta ödün verilmiyor.
Yeni Dünya Düzeni'nin planlarını saklamak yerine alenen ilan ediyorlar. 1 Amerikan Doları'nın ardındaki piramit bütün teşkilatlarını ve planlarını anlatıyor. İnsanlığı piramidin alt tabanına sıkıştırmış durumdalar. Üste doğru markalar, finansal kurumlar(IMF), yöneticiler, elitler, seçkin sınıf yer alıyor. En tepedeki göz ise bekledikleri yönetici, her şeyi gören göz, RA tanrısı. Gelecekte insanları tamamen kendilerine bağımlı hale getirmek için parayı kaldıracak tamamen banka hesabı ve sanal paraya dayanan bir sistem hazırlamaktalar.
Bu savaş modelleri büyük ülkeler arasında rekabeti artırırken olan yine masum ve sivillere oluyor. Bu büyük planlarda güçsüz düştükleri tek şey ise onların tamamen negatif olaylardan beslenmeleridir. Barış ve huzur ortamını istemaezler. Yani Orta Doğu'da olası bir birlik, barış, pakt en büyük korkularıdır. Doğudaki baharlar yerini bir an önce istikrarlı rejimlere bırakırsa Yeni Dünya Düzeni'nin ideolojik kısmı büyük oranda engellenmiş olur, hatta yok edilmiş olur. Çünkü ortadoğunun barış ve huzurlu olması bütün dünyanın barış ve huzurlu olması demektir. Türkiye'nin, komşularında yaşanan evrimlerde elinin boş durması mümkün değildir. Bunun için doğudan doğan güneş birlikte desteklenirse Yeni Dünya Düzeni'ni eritmekle kalmayacak, zaman tekrar gücü kurulacak birliğe verecektir.
Gezmeyi sevenler çok iyi bilir. Gezgin, tatilde acıyı, kederi, işi unutur. Tıpkı çocuklara benzer. Sorumlulukların bir süreliğine ertelenmesi, hayatın içindeki olumsuzlukların unutmak, güzel bir hava soluklanmaktır gezmek. Gezgin, sorunları dolaba kilitleyip çoktan yollara düşmüştür. Eve döndüğünde kilitleri açmaktan asla korkmaz. Raflardan dökülenler daha az acıtır canını, bazılarının sadece gölgesi kalmıştır.
Resimli duvarlar, sesler, kokular, ara sokaklar, görkemli binalar bir şehrin gezginde uyandıran intibalarıdır. Üstüne bir de dilini az buçuk bildiğiniz, öğrenmek için can attığınız yabancı bir ülkenin şehriyse. Kimseyi tanımadığın, hiç bir yeri bilmediğin bir şehrin dar sokaklarında yürürken görülen rengarenk dükkanlar, salınarak ürüyen ince uzun kadınlar, dar ceketli erkekler, telaşsız kendini alışverişe adamış turistler ve merdivenlerde birbiri üstünde yığılmış gençler.
Her ülkenin bir kokusu vardır. Hindistan safran kokar. İsviçre kar... İtalya'nın kokusu biraz değişiktir. Alışkın olmayan alamaz önce kokusunu. Tarihindeki zıtlıklar nötürlemiştir kokusunu. Ama biraz daha şehirlerine derinlemesine sindiğinizde ayrı ayrı hisler yaşatan kokular duyarsınız. Sokaktaki sıralanmış kahveler her zaman bir ipucu vermeye kalkışır. Faytonla gezmek her zaman güzeldir. Bazı gezginler ilk zaman çekinebilir ama bir kez yaşayınca o deneyimi hayatta bir daha unutamaz. Faytonla dolaşırken aynı zamanda gezdiğiniz şehrin tarihi üşüşüverir zihninize. Nal sesi taş binalarda her yankı yaptığında ayrı duygular hissettirir. Gezdiğiniz faytona sizden önce kimler bindi? O geçtiğiniz yollarda tarih boyunca neler yaşandı? O sokaklarda da aşklar, muhabbetler, arkadaşlıklar, tartışmalar bizim sokaklardaki gibi miydi? Kim bilir? Her yolun ulaştığı bir şehir meydanlarıyla ünlü hepsinin ayrı bir hikayesi, bir dikili taşı ve onu süsleyen heykelleri vardır. Meydanlarda dondurma yemek, bir çeşmenin başında kahve içmek o şehre daha da yakınlaştırır sizi.
Şehrin tarihini duymak da haz verir. Eski kaleler, tapınaklar, kiliseler, camiler, mezarlar, antik kentler, arenalar oraya adım attığınız andan itibaren kendini anlatmaya başlar. Tarihinin kokusu duyulur. İnsanlar gezmeye başladığından itibaren oranın geçmişinde yaşamaya başlar. En çarpıcı olanıysa arenalardır. Turistler arenada gezerken sessizdirler. Hala yaşanıyor gibi gladyatörlerin savaşmalarını, kralın acımasız politik bakışlarını, din adına yapılan oyunları seyrederler. Bu yüzden bir şehrin kokusu buralarda daha keskin alınır. Bu yüzden İtalya gibi kokusuz ülkeler tarihten bugüne bıraktığı mekanlarıyla hissedilir. Evet İtalya kokusuzdur ama Kolezyum hep kan kokar.
